Donderdag 16 oktober 1997
Het vliegtuig is vol, maar we hebben goede plaatsen. We landen in Delhi om 22.30 uur local time. Even wat geld gewisseld en daar gaan we, (het is 26 graden) met de bus naar hotel Center Point. Een luxe maar uitgeleefd hotel. Yvonne, de reisleidster van Djoser vertelt over het leven in India, hoe onze reis er uit gaat zien, wat we kunnen verwachten, wat en waar je het beste kunt eten, hoe duur een taxi gemiddeld kost en wat de bezienswaardigheden van Delhi zijn. Het is 2 uur voor we naar onze kamer gaan.
Vrijdag 17 oktober 1997
Na een korte nacht om 8.30 uur verzamelen in de hal. We gaan naar een bakkertje voor het ontbijt. Na een croissantje lopen we naar een park/plein (groot grasveld) en nemen daar een taxi (riksja) naar het rode fort. Dit fort stamt uit het Monghul tijdperk. We drinken wat onder een grote boom op het gras en Yvonne geeft nog meer informatie over het reizen door India en Nepal. We gaan lopend door een onbeschrijfelijke drukte, stank (het lijkt wel of Delhi bestaat uit een groot urinoir) en rotzooi naar de Jami Mashod Moskee (de grootste moskee van India).
Daarna bezoeken we de Siks Tempel (schoenen uit, hoofddoek om) door het water naar binnen. Bij de tempel ligt een grote vreet schuur. De mensen die in de tempel komen bidden kunnen hier gratis eten. We bezichtigen de keuken. Gigantische potten op het vuur met een soort bonensoep en ongeveer 20 vrouwen die op een kleed op de grond deeg voor brood zitten te kneden. We drinken thee met melk en veel te veel suiker en krijgen ook wat eten aangeboden, een soort bruine bonen brij (dhal) ziet er erg onsmakelijk uit.
We lopen weer door het oude stadsdeel naar een riksja en gaan naar een koffiehuis om te eten, vegetarisch stuff tomatos, plain rice met bier.
Als we terug komen in het hotel staat iedereen al klaar voor de muziekavond. We gaan weer terug waar we vandaan kwamen en nemen een riksja. Dat leverde nogal wat problemen op met de onderhandelingen over de prijs. Ze vragen 300 en we willen maar 50 a 55 roepies betalen. Eindelijk zijn we op weg. Het openlucht theater is versiert met bloemen en planten. Op een podium vinden de dansen plaats. Ziet er leuk uit, maar naar een uur zijn we het echt zat en besluiten terug te gaan. Onze riksja staat nog te wachten. Het is ruim 40 minuten terug door Delhi (waar iedereen als idioten rond rijdt en luid toetert. Als we goed en wel weer in het hotel zijn barst een hevig onweer los. De regen komt met bakken naar beneden. We drinken nog wat en pakken de tassen weer in, en dan naar bed. Het is 23.00 uur, om 5.00 vertrekken we per trein naar Jaipur.
Zaterdag 18 oktober 1997
Om 5.15 uur met de bus (10 min.) naar het station. Het is weer heel erg druk met auto's en mensen. We lopen met de bagage naar perron 2C5. Onze plaatsen zijn gereserveerd. Het duurt wel even voordat iedereen zit. De Indiërs moeten zo nodig allemaal naast elkaar zitten ook al hebben ze andere zitplaatsen toegewezen gekregen. We krijgen een fles water en even later nescafé, koekjes en als ontbijt friet met erwten. Smakelijk! Ik zit in de trein te schrijven. Of we dit straks nog kunnen lezen? In Delhi zien we vanuit de trein erg veel krottenwijken. Hele kleine hokjes tegen elkaar gebouwd. Daken van dozen, vodden en stenen. Door gebrek aan sanitair zien we honderden mannen poepen, gehurkt met hun voeten op de spoorrails of aan de kant van het spoor. De vrouwen zien we wat verder op in de bosjes. Binnen 4 uur zijn we in Jaipur. Onderweg zien we enkele dorpjes. Het land wordt bewerkt met tractoren of karbouwen. Ook zien we kamelen platte karren trekken. Op een van de stations loopt een koe op het perron. Moet kunnen! Heeft waarschijnlijk geen kaartje.
De trein van Delhi naar Jaipur heet de Pink City Express ofwel Shatabdi Express. Jaipur wordt ook wel de Pink City genoemd vanwege de roze kleur van de huizen en de ommuring van de stad.